W Polsce samobójstwo jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów wśród młodzieży w wieku 15-19 lat. Wczesna interwencja może uratować życie, dlatego ważne jest szybkie identyfikowanie sygnałów płynących od ludzi w naszym otoczeniu. Takimi sygnałami ostrzegawczymi są:
- ZMIANY W ZACHOWANIU: wycofanie się z życia społecznego, unikanie przyjaciół i rodziny, brak zainteresowania codziennością;
- ZMIANY W NASTROJU: gniew, frustracja, skrajne wahania nastroju, zniechęcenie;
- SAMOUSZKODZENIA: ślady po cięciach; przypalenia często ukrywane pod ubraniami;
- ZMIANY W WYGLĄDZIE: zaniedbanie higieny osobistej, zmiana stylu ubierania na bardziej mroczny;
W wypowiedziach osób ze skłonnościami samobójczymi pojawiają się słowa, których nie możemy ignorować:
POŚREDNIE :
- Byłoby lepiej, gdyby mnie nie było.
- Nikt by nie zauważył mojego zniknięcia.
- Już nic nie ma sensu.
BEZPOŚREDNIE:
- Nie chcę żyć.
- Mam dość wszystkiego.
- Nie dam rady dłużej tak żyć.
NIE WIERZ W MITY !!!!
MIT: Osoby mówiące o samobójstwie tylko szukają uwagi.
PRAWDA: Każda wzmianka o samobójstwie powinna być traktowana poważnie. Może być to wołanie o pomoc.
MIT: Jeśli ktoś naprawdę chce popełnić samobójstwo, nic go nie powstrzyma.
PRAWDA: Większość osób myślących o samobójstwie jest ambiwalentna (ma sprzeczne chęci lub uczucia). Odpowiednia pomoc i interwencja mogą uratować życie.
MIT: Osoby które naprawdę chcą popełnić samobójstwo nie mówią o tym.
PRAWDA: Wiele osób które myślą o samobójstwie, otwarcie mówi o swoich uczuciach i zamiarach. To może być ich sposób na wołanie o pomoc.
MIT: Ktoś kto próbuje popełnić samobójstwo, jest po prostu słaby.
PRAWDA: Samobójstwo nie jest oznaką słabości. To często rezultat poważnych problemów psychicznych, tak jak depresja, która może osłabić zdolność osoby do radzenia sobie z trudnościami.
MIT: Gdy ktoś raz spróbuje popełnić samobójstwo i przeżyje, nie spróbuje tego ponownie.
PRAWDA: Osoby które przeżyły próbę samobójczą, są w grupie podwyższonego ryzyka. Każda próba samobójcza musi być traktowana poważnie, wymaga natychmiastowej interwencji i długoterminowej pomocy.
MIT: Jeśli ktoś przestaje mówić o samobójstwie, to problem miną.
PRAWDA: Zaniechanie rozmów na temat samobójstwa niekoniecznie oznacza, ze problem został rozwiązany. Może to oznaczać, że osoba ukrywa swoje uczucia lub zdecydowała się na podjęcie działań. Dalsze wsparcie i czujność są niezbędne.
MIT: Samobójstwo dotyczy tylko osób z problemami psychicznymi.
PRAWDA: Chociaż zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, są głównymi czynnikami ryzyka, to samobójstwo może dotyczyć osób bez takiej diagnozy. Stresujące wydarzenie, kryzysy życiowe oraz chroniczne poczucie beznadziei również mogą prowadzić do myśli samobójczych.
KIEDY I GDZIE SZUKAĆ POMOCY !!!!!!!!!!
Natychmiastowa interwencja: jeżeli odczuwasz uporczywe myśli samobójcze, jeśli czujesz że nie radzisz sobie z emocjami, zgłoś się do dorosłego, któremu ufasz lub bezpośrednio do specjalisty.
Pomoc w szkole: rozmowa z psychologiem szkolnym, pedagogiem lub nauczycielem- są przeszkoleni, by pomagać w trudnych sytuacjach.
Profesjonalna pomoc: skontaktuj się z psychiatrą, psychologiem lub specjalistą od zdrowia psychicznego.
INFOLINIE I STRONY INTERNETOWE:
116 111 - Telefon zaufania dla Dzieci i Młodzieży
800 12 12 12 - Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
112 – numer alarmowy w sytuacjach nagłych
www.pokonackryzys.pl – strona internetowa z informacjami i poradami
www.zwjr.pl – platforma wsparcia dla osób w kryzysie, informacje, porady wskazówki, specjalistyczna pomoc